|
De Tunkrüper
Audio/mp3
De Tunkrüper hett sien Neß in 't Wågenschur hatt.
Nu sünd de Ol'n beid' mål utflågen weß – se hebbt vör ehr Jung'n wat to leben
hål'n wullt – un hebbt de Lütten ganz alleen låten. Nå 'n Titlang kümmt de Ol wedder to Hus.
Wat 's hier passiirt? secht he. Wer hett ju wat dån,
Kinner? Ji sünd je ganz verschüchtert.
Och, Vadder, seggt se, hier keum eben so 'n groten Bumann vörbi, de
seeg' so bös' un schruterig ut. De glup mit sien groten Ogen nå
uns' Neß herin. Dår hebbt wi uns so vör verfiirt.
So, secht de Ol, woneb'n is he denn afbleben?
Ja, seggt se, hei is dår herümmer gåhn.
Töf! secht de Ol, d e n' will ik nå – weest ji man still, Kinner
–, d e n' will ik kriegen. Dårmit flücht he je nå.
As hei üm de Eck kümmt, do is de
Löw dat, de geiht dår helank.
De Tunkrüper is åwer ne verfrårn. Hei sett sick up den Löben sin'n
Rüch hen un fangt 'n Schell'n an. Wat heß d u bi min Hus to daun, secht he, un min lütten
Kinner to verfiirn!
De Löw kiihrt sik dår går ne an un geiht sin'n Gang.
Do ward hei noch duller schimpen, de lütt Kröötsack. Du heß dår
g å r niks verlårn, wi' 'k di man segg'n! Un kümmst du wedder, secht
he, denn schaß man mål seihn! Ik mag 't man ne daun, secht hei – un
dårmit böört he sin'n een'n Been in Enn' – sünß pedd' ik di foorts den Rüch
in!
Dårup flücht hei wa' trüch nå sin Neß hen.
So, Kinner, sech he, d e n' heck (heff ik) d a
t afliihrt, d e kümmt ne wedder. –
|
|
|
Ik heff versöch',
Wilhelm Wisser
sin Schriifwis
tau öwernämen. Platt hett nu eenmål n' pår mihr Vokale as Hochdütsch. Wisser
hett noch den lütten Kringel ünner dat å
schreben, ascii måkt uns dat nu lichter mit chr(0229). Anner Europäer hebb in
de föftiger Jår' n er Alfabet modernisirt un den Baukståben å för dat ole aa infüürt. Worüm wüllt' wi dat ne
uk? För alle, de ne Platt as Mudderspråk mitkreegen hebb', måk't dat dat
Verstå'n un dat Läsen banni een enn' n lichter.
|
|